Wystawa fotografii ANDRZEJA KAZIMIERZA WRÓBLEWSKIEGO
zatytułowana “Portret rzeczywisty”
Wernisaż wystawy- 2 lutego 2024 r. godz. 18.00 /piątek/
Miejsce – Galeria ZPAP Dom Liter ul. Piwna 67/68 w Gdańsku
Wystawa czynna do 25 lutego 2024 r.
kurator wystawy Piotr Kowalski
Andrzej Kazimierz Wróblewski rocznik 1942. W latach 1961-1965 współpracował z Kielecką Gazetą Codzienną jako fotoreporter. W 1966 roku wstąpił do Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego i czynnie uczestniczył w projektach fotograficznych pogłębiając swoje umiejętności w wielu dziedzinach sztuki fotograficznej. Jest członkiem rzeczywistego Fotoklubu RP oraz członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych, brał udział w wielu wystawach zbiorowych oraz uczestniczył w konkursach fotograficznych zdobywając nagrody i wyróżnienia. Otrzymał medal „Za zasługi dla fotografii polski” w 100. Rocznicę Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. Przez dłuższy okres zajmował się tworzeniem małych form rzeźbiarskich w bursztynie stanowiących unikatowe egzemplum o zróżnicowanej symbolice, co w połączeniu ze srebrem nadawało głębię orz ponadczasową pewność wartości. Dużą wagę przywiązuje do tworzenia w technikach historycznych; gumie chromianowej i platynotypii. Od kilku lat sygnuje swoje fotografie niezależnie od kategorii i techniki wykonania jako odautorskie, ponieważ od zamysłu – projektu od całkowitego zakończenia, niezależnie od przeznaczenie, wszystko wykonuje w pracowni autorskiej (łącznie z oprawą) i ma bezpośredni kontakt fizyczny z tymi pracami. Zgłębia procedury i wymogi dla fotografii kolekcjonerskiej, starając się sprostać trudnym wymogom formalnym aby fotografia była uznana za kolekcjonerską i zapewniała trwałość archiwalną. Drukuje swoje prace zapewniając zgodność z międzynarodowym standardem Epson DigiGraphy.
” Eksploracja zasobów fotografii z lat 2013-2016 celem której było wyszukanie kolejnej przestrzeni z poznaniem prawdy o życiu.
Tytuł wystawy „Portret Rzeczywisty” bo starałem się doszukiwać wizerunku ludzi na bazie rzeczy otaczających, bez teatru pozowania, stylizacji, makijażu czy światła kreatywnego.
Wybrane prace są dla mnie studium ukazującym typ osoby, wizerunkiem grupy, profesji a jednocześnie próbą spojrzenia w dusze portretowanych.
Przeniesienie tych wizerunków w obrazy trwalsze niż tylko pamięć wieńczy cel.
Paletę barw ograniczyłem świadomie do odcieni czerni i bieli przekazując widzowi informacje o uczuciach, osobowości, charakterze modeli, pozostawiając margines niedookreślenie, jako wartość interpretacyjną odbiorcy.”
A. Wróblewski
